Walter heeft nog een toestel waar er nog "filemkes" in moeten en zo hebben we wat moeten wachten. Dit is het beroemde beeld dat je ziet na een lange wandeling langs een open vlakt en daarna nog een heel eind door de kloof.
Bij het beklimmen naar het klooster ben ik wel boven mijn krachten gegaan maar eens boven was het ongelooflijk. Op de linkse foto kan je zien dat het echt "kruipen " was over de rotsen. Af en toe kom je bedoeien tegen en deze vrouw was aan het spinnen. Op een klein vuur zetten ze thee want zij weten ook wel dat er ongetrainde toeristen naar boven kruipen en nood hebben aan suikers.
Ik voel me een zeer gelukkig mens en vind het spijtig voor de mensen die zich anders voordoen dan ze eigenlijk zijn en van een muis een olifant maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten